Ο κλάδος της οικοδομής καταρρέει και στη Θεσσαλία βυθίζοντας σε απόγνωση χιλιάδες εργαζόμενους. Τελευταίο πλήγμα ήταν το κλείσιμο της κεραμοποιίας ΑΛΦΑ ΚΕΡΑΜΙΚΑ στη Λάρισα (της τελευταίας που είχε απομείνει) η οποία δραστηριοποιούνταν επί δεκαετίες στο αντικείμενο και μάλιστα και με εξαγωγικό χαρακτήρα στα Βαλκάνια, αφήνοντας στην ανεργία 108 εργαζόμενους...Είχε προηγηθεί η διακοπή λειτουργίας της ΒΙΟΚΕΡΑΛ στην Ελασσόνα. Σύνολο ανέργων πάνω από 250. Από κοντά εργοστάσια αλουμινίου, κουφωμάτων και άλλων οικοδομικών υλικών σε Λάρισα και Βόλο όπου είχαμε το κλείσιμο της ΚΟΝΤΙ (σύνολο 88 εργαζόμενοι) παλαιότερα της ΒΙΟΣΩΛ, ενώ ακόμη και αυτός ο «γίγαντας» της ΑΓΕΤ που ανήκει στον γαλλικό κολοσσό Lafarge το καλοκαίρι έδωσε αναγκαστική άδεια στο προσωπικό...
Χιλιάδες οικοδόμοι, χτίστες, υδραυλικοί ελαιοχρωματιστές, ξυλουργοί κ.α. συναφή επαγγέλματα ακολουθούν σε μία πορεία που οδηγεί στην ανεργία και το κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο, από την κατακόρυφη καθίζηση του κλάδου της οικοδομής στην Κεντρική Ελλάδα. Ενός κλάδου δυναμικού που αποτελούσε την λοκομοτίβα της ανάπτυξης της τοπικής οικονομίας. Η ύφεση όμως σε συνδυασμό με τα δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα στα ακίνητα θέριεψαν και οδήγησαν στην απαξίωση την δεύτερη πιο σημαντική δραστηριότητα της περιοχής μετά την αγροτική παραγωγή...
Αλλά και αυτό το εργοστάσιο Ζάχαρης της Λάρισας απαξιώθηκε και γκρεμίστηκε στο πλαίσιο της συμφωνίας της ΚΟΑ ζάχαρης το 2006. Στη θέση των οικοδομικών υλικών λοιπόν είχαμε μπάζα και κουρνιαχτό...
Επί της ουσίας οι μόνες βιομηχανικές μονάδες που έχουν απομείνει στην περιοχή είναι αυτές του κλάδου των τροφίμων, ενώ στους υπόλοιπους κλάδους με πρωταγωνιστή των οικοδομικών υλικών η ανεργία έχει χτυπήσει «κόκκινο».
Η περιοχή ανέμενε το «φιλί της ζωής» για να διασωθεί ο κλάδος των οικοδομικών υλικών, από το ΕΣΠΑ που προχωρά με ρυθμούς χελώνας και από την τέλεση των Μεσογειακών αγώνων στο δίπολο Βόλου - Λάρισας που θυσιάστηκαν στο πνεύμα λιτότητας που διατρέχει τους τελευταίους 18 μήνες την ελληνική οικονομία. Αντίθετα, βέβαια, η κρατική επιχορήγηση των κομμάτων δεν περιορίστηκε το αντίστοιχο διάστημα, με εξαίρεση ίσως το τελευταίο τρίμηνο όπου η ρευστότητα από το τραπεζικό σύστημα έφτασε στο ναδίρ...
Με γοργούς ρυθμούς, λοιπόν, στην εναγώνια προσπάθεια εξεύρεσης πόρων για την εξυπηρέτηση του χρέους, διαλύεται η παραγωγική βάση της χώρας και από την οικονομική κρίση οι πρώτες που θίγονται είναι οι επιχειρήσεις του δευτερογενούς τομέα.
Με φορολογικούς συντελεστές από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη, με ειδικό φόρο στο Φυσικό αέριο, με τον ΦΠΑ να μην επιστρέφεται και το χαράτσι της ΔΕΗ να επεκτείνεται και στις βιομηχανικές μονάδες, με τους δήμους να χρωστούν σε εργολαβίες και προμηθευτές, είναι φυσικό επόμενο τα εργοστάσια της χώρας να κατεβάζουν ρολά και χιλιάδες εργαζόμενοι να μένουν στο περιθώριο. Το τίμημα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας είναιδυσβάσταχτο για τον ιδιωτικό τομέα, για τη λεγόμενη πραγματική οικονομία.
Στη δεκαετία του '80 έκλειναν το ένα πίσω από το άλλο τα «φασονάδικα» και τα κλωστήρια. Τώρα τα εργοστάσια οικοδομικών υλικών. Κλαδικές πολιτικές στήριξής τους ανύπαρκτες τις εποχές των «παχέων αγελάδων» πόσο μάλλον τώρα που διάγουμε την περίοδο των ισχνών...
http://www.tovima.gr